Pierwszymi znanymi Honorowymi Obywatelami Miasta Inowrocławia byli wysocy rangą niemieccy dowódcy wojskowi. Tytuły te Rada Miejska Inowrocławia – zdominowana przez niemieckich rajców – nadała w 1915 roku “za zasługi wojenne” feldmarszałkowi Augustowi von Mackensenowi (1849-1945) i rok później – feldmarszałkowi Paulowi von Hindenburgowi (1847-1934), przyszłemu prezydentowi Rzeszy.
W okresie międzywojennym pierwszym, którego wyróżniono honorowym obywatelstwem, był biskup Antoni Laubitz (1861-1939), sufragan gnieźnieński, przez 32 lata związany pracą duszpasterską z Inowrocławiem. Przywódca inowrocławian w okresie zaborów, wielki budowniczy, który wzniósł kościół pw. Zwiastowania NMP i podjął się renowacji kościoła farnego pw. św. Mikołaja oraz najstarszego zabytku w Inowrocławiu - romańskiej bazyliki Imienia NMP.
Na krótko przed wybuchem II wojny światowej, w styczniu 1938 roku, Rada Miejska nadała honorowe obywatelstwo Maksymilianowi Gruszczyńskiemu (1861-1940) – wybitnemu działaczowi narodowemu, założycielowi pierwszego w zaborze pruskim gniazda Towarzystwa Gimnastycznego “Sokół”.
W 1938 roku tytuł ten przyznano również dwóm miejscowym jednostkom wojskowym: 59. Pułkowi Piechoty Wielkopolskiej, noszącemu miano “Pułku Dzieci Kujaw”, który zorganizowano z ochotników biorących udział w powstaniu wielkopolskim, i który później walczył bohatersko w wojnie polsko-radzieckiej, oraz 4. Kujawskiemu Pułkowi Artylerii Lekkiej, również mocno związanemu z miastem i regionem.
Po drugiej wojnie światowej Rada Miejska Inowrocławia sześciokrotnie podejmowała decyzje o wyróżnieniu tytułem Honorowego Obywatela Miasta Inowrocławia.
W 1981 roku tytuł ten przyznano Prymasowi Polski kardynałowi Józefowi Glempowi (1929-2013). Prymas urodził się w Inowrocławiu i był absolwentem Liceum Jana Kasprowicza. Był silnie związany z rodzinnym miastem, które wspierał w różnorodnych przedsięwzięciach i przynajmniej raz do roku – 18 grudnia, w dniu swych urodzin – odwiedzał, spotykając się z wówczas z licznymi grupami mieszkańców Inowrocławia. 18 grudnia 2009 r., w ostatnim dniu posługi prymasowskiej, a jednocześnie w dniu 80. urodzin, ks. Józef kard. Glemp otworzył wspólnie z Prezydentem Miasta Inowrocławia Ryszardem Brejzą Instytut Prymasa Józefa Glempa (przy pl. Klasztornym 2).
W 1996 roku honorowym obywatelstwem – w uznaniu zasług dla rozwoju wiedzy archeologicznej o mieście – obdarowano prof. dr hab. Aleksandrę Cofta-Broniewską (1926- 2013), kierownika Zakładu Prahistorii Polski Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Prowadzone przez ponad 30 lat pod jej kierunkiem badania pozwoliły na zlokalizowanie kompleksu osadniczego z okresu wpływów rzymskich (zaznaczonego na mapie Klaudiusza Ptolemeusza jako Askaukalis), zaś odkrycie warsztatów obróbki bursztynu i rogu wprowadziło nowe elementy do badań nad przebiegiem szlaku bursztynowego. Zasługą prof. Cofta-Broniewskiej było również odnalezienie wczesnośredniowiecznej warzelni soli i odtworzenie procesu technologicznego jej produkcji oraz odkrycie warsztatu produkcji szkła. Z jej inicjatywy została powołana Fundacja Ochrony Dziedzictwa Kulturowego Społeczeństwa Kujaw “Cuiavia”.
W 1997 roku honorowym obywatelstwem w swoje 75. urodziny wyróżniony został prof. dr Marian Biskup (1922-2012), wybitny uczony, historyk mediewista, znawca stosunków polsko-krzyżackich i polsko-pruskich, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, przewodniczący Komitetu Badań Naukowych. Urodził się w Inowrocławiu, tutaj ukończył Liceum Jana Kasprowicza. Był redaktorem dwutomowej monografii “Dzieje Inowrocławia”, od 1963 roku redagował periodyk naukowy “Ziemia Kujawska”, utrzymując żywe kontakty ze swoim rodzinnym miastem, był inicjatorem i promotorem licznych przedsięwzięć naukowych.
W 2000 roku na 70-lecie kapłaństwa honorowe obywatelstwo przyznano najstarszemu wówczas duchownemu Archidiecezji Gnieźnieńskiej księdzu kanonikowi Romanowi Zientarskiemu (1907-2001), w latach okupacji więzionemu w niemieckich obozach koncentracyjnych. Zasłynął on jako wybitny duszpasterz, opiekun środowisk polonijnych i harcerskich. Od 1961 roku do 1984 roku był proboszczem parafii pw. Zwiastowania NMP. Inowrocławianie darzyli go wielkim szacunkiem i zaufaniem.
Na mocy uchwały Rady Miejskiej Inowrocławia 19 marca 2004 roku Honorowe Obywatelstwo Miasta Inowrocławia zostało przyznane Papieżowi Janowi Pawłowi II (Karol Wojtyła 1920-2005). Z tej okazji 2 kwietnia 2004 roku (a więc dokładnie na rok przed śmiercią Papieża) odbyła się uroczysta sesja Rady Miejskiej Inowrocławia, natomiast 26 maja 2004 roku delegacja Inowrocławia przyjęta została w Watykanie na audiencji przez Jana Pawła II. W jej trakcie Ojcu Świętemu wręczone zostały dary: insygnia Honorowego Obywatela Miasta Inowrocławia - kryształowy medalion oraz uroczysty dyplom, księga pamiątkowa zawierająca ponad 3 tysiące podpisów - życzeń złożonych przez inowrocławian i anioł wykonany ze szkła kryształowego inowrocławskiej hucie "Irena" przez inowrocławskich artystów plastyków Katarzynę Hałas-Łożykowską i Adama Łożykowskiego. Podczas uroczystości na placu św. Piotra Ojciec Święty skierował do inowrocławian następujace słowa: Serdecznie witam i pozdrawiam wszystkich moich Rodaków. Szczególnie witam i pozdrawiam Arcybiskupa Stolicy Prymasowskiej w Gnieźnie wraz z reprezentantami Inowrocławia: Panem Prezydentem, Radą Miasta, mieszkańcami i duszpasterzami. Dziękuję za pamięć, życzliwość i przyznanie mi Honorowego Obywatelstwa waszego miasta.
Uchwałą Rady Miejskiej Inowrocławia z 29 grudnia 2008 roku tytuł Honorowego Obywatela Miasta Inowrocławia otrzymał Edmund Mikołajczak, inowrocławianin, historyk i regionalista, społecznik, od 1999 roku nauczyciel w I LO im. Jana Kasprowicza. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego, wiceprzewodniczącym Miejskiego Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, należy do Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego i Stowarzyszenia Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Jana Kasprowicza. Autor kilkudziesięciu prac dotyczących dziejów Inowrocławia i Kujaw Zachodnich. Zajmuje się też publicystyką i popularyzowaniem historii kultury. Pisze jednodniówki, organizuje wystawy oraz współorganizuje sesje naukowe i popularnonaukowe, przygotowuje widowiska sceniczne według własnych scenariuszy. Wyróżniony m.in. tytułem Honorowego Oblata Maryi Niepokalanej (1996), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001), nagrodami kulturalnymi Prezydenta Inowrocławia „Animator Kultury” (2000, 2004, 2006), medalem Komisji Edukacji Narodowej (2006), złotą odznaką Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (2007), Nagrodą Ministra Edukacji (2007) i Złotym Krzyżem Zasługi "za głoszenie prawdziwej historii” (2007).
Uchwałę o nadaniu Grzegorzowi Turnauowi tytułu Honorowego Obywatela Miasta Inowrocławia Rada Miejska podjęła w październiku 2011 roku. Grzegorz Turnau, pieśniarz, kompozytor, poeta, krakowski artysta, w dzieciństwie często bywał w Inowrocławiu. Nazywa Inowrocław "arkadią swojego dzieciństwa", miejscem do którego chętnie powraca. W wypowiedziach publicznych podkreśla w sposób niezwykle ciepły rodzinne więzi z naszym miastem (w części uzdrowiskowej znajdował się dom jego dziadków, gdzie w młodości spędzał wakacje). Od 2005 roku Grzegorz Turnau jest gospodarzem dorocznych koncertów pt. :Inowrocławska Noc Solannowa". Koncerty odbywają się w scenerii tężni solankowej w ostatnią sobotę lipca, z okazji przypadających wówczas urodzin artysty. Koncerty te mają potoczną nazwę „Urodziny u rodziny". Każdy kolejny występ artysty jest okazją do prezentacji nowych piosenek dedykowanych miastu. Trzy pierwsze: „Bossa Nova Solannowa", „In Novo Wladislaw", „Kino Bałtyk" zostały zamieszczone na płycie "11:11" (Fryderyk w kategorii piosenki poetyckiej 2006). Na płycie „Ino" (2010) artysta zamieścił 13 utworów przywołujących obrazy z miasta swojego dzieciństwa, sławiące uroki „kurortu na soli".
Uchwałą Rady Miejskiej Inowrocławia z 22 września 2014 r. tytuł Honorowego Obywatela Miasta Inowrocławia otrzymał Wacław Szewieliński. Był członkiem oddziału partyzanckiego porucznika Antoniego Burzyńskiego „Kmicica", do którego wstąpił w czerwcu 1943 roku, a następnie został żołnierzem 5. Brygady Wileńskiej AK pod dowództwem rotmistrza Zygmunta Szendzielarza ˝Łupaszki ˝. Tam też otrzymał przydział do 3. plutonu i pełnił funkcję łącznika-wywiadowcy. Brał udział w wielu akcjach bojowych, walcząc zarówno z Niemcami i ich litewskimi sprzymierzeńcami, jak też partyzantką sowiecką. Po zakończeniu wojny Wacław Szewieliński na stałe osiadł w Inowrocławiu. Jako były żołnierz Armii Krajowej nie uniknął represji i poniżeń w okresie komunistycznym. Był aresztowany, szykanowany i niesprawiedliwie posądzany o różne przewinienia. W wolnej Polsce Wacław Szewieliński został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej, awansowany do stopnia kapitana Wojska Polskiego, został także wyróżniony Medalem „Pro memoria", przyznawanym „za wybitne zasługi w utrwalaniu pamięci o ludziach i czynach w walce o niepodległość Polski podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu".
21 listopada 2017 roku w sali sesyjnej inowrocławskiego Ratusza miało Teresa Klonowska uroczyście otrzymała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Inowrocławia. Nie dość powiedzieć, iż Teresa Klonowska to filolog polski, bibliotekarka, działaczka społeczna, poetka – mistrz słowa. To autorka wielu dzieł. To również Zasłużona Działaczka Kultury, odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem „Zasłużony w posłudze dla Kościoła i Narodu”.
27 czerwca 2019 r. podczas sesji miejscy radni pozytywnie rozpatrzyli wniosek Rotary Club o nadaniu Tadeuszowi Chęsemu tytułu Honorowego Obywatela Miasta Inowrocławia.
Tadeusz Chęsy od lat bezinteresownie wspierał rozwój kultury i sztuki, nauki i edukacji, sportu, ekologii, działania charytatywne w zakresie opieki społecznej i zdrowia, pomagał fundacjom społecznym, parafiom, szkołom, towarzystwom i organizacjom.
Tadeusz Chęsy rozwinął drukarnię POZKAL, która stała się jedną z najlepszych drukarni w Polsce. W 2010 r. przedsiębiorstwo kupiło inowrocławskie uzdrowisko, a Tadeusz Chęsy jako prezes zarządu spółki „SOLANKI” Uzdrowisko Inowrocław unowocześnił firmę, która obecnie składa się z 11 zmodernizowanych obiektów.
Był szczególnie zaangażowany w dziedzinę kultury. Od lat sponsorował inicjatywy, przedsięwzięcia i ważne wydarzenia w Inowrocławiu, Bydgoszczy i Toruniu. Dzięki wsparciu Tadeusza Chęsego ukazała się większość publikacji na temat Inowrocławia, w tym dwa wydania sztandarowego albumu „Po prostu Inowrocław” oraz takie pozycje jak ”Miasto na soli”, „Uroki starego Inowrocławia” i wiele innych. Tadeusz Chęsy został uhonorowany statuetką „Mecenas Kultury”, nagrodą Inowrocławskiej Kultury, był Członkiem Honorowym Towarzystwa „Pro Arte”, otrzymał tytuł „Inowrocławianin 2010 roku”.
Był również prezesem Towarzystwa Miłośników Miasta Inowrocławia, przez wiele lat aktywnym członkiem Rotary Club, organizacji wspierającej inicjatywny i akcje społeczne. W 2012 roku Tadeusz Chęsy został uhonorowanym przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 3 listopada 2020 roku.